damy-rade

Czasami siem zastanawiam właśnie... jakby to było jakby mnie nie było... zupełnie jak w tym kawałku... jakby potoczyły siem losy innych, moich ziomków, bliskich... czy byliby tacy sami jak są, a może zupełnie inni? Wiem jedno: ja napewno nie byłabym tym kim jestem gdyby nie kilka osób dla mnie najbliższych. Dzięki nim zmieniłam swoje priorytety, zrozumiałam wiele spraw, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Mam tyyyle wspomnień z nimi zwięzanych... nauczyli mnie jak żyć. Teraz mogę powiedzieć, że zrozumiałam kim naprawdę dla mnie są. Nie “przyjaciółmi na pokaz” ale prawdziwymi ziomkami. Pomimo, że nikt z nich tego nie zobaczy to dziękuję im za to, że po prostu są. Kocham was i nigdy nie będzie inaczej!!!

Nom... i mam bloga! Mam nadzieję że nie będę musiała go cenzurować ze względu na wizyty znajomych... tego adresu nie podam nikomu i będę pisać całą prawdę bez strachu że ktoś to przeczyta i się obrazi. A więc może siem przedstawię: MoNiKa jestem, mam prawie 14 latek, mieszkam w Białymstoku, uczę siem w PeGie 15, słucham... muzyki???, lubię & kocham: ... tych co na to zasłużyli, turboptysie (hyhy...), siedzieć na kompie, sękacze, wakacje , grać w HighGrow; nielubię & nienawidzę: fałszywych, dwulicowych ludzi, lekarstw, mojego brata; Nie będę więcej przymulać. Elo!!!